تحلیل روان‏شناختی تعزیه و سازوکار اثرگذاری آن

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 استادیار دانشگاه خلیج فارس

2 استادیار دانشگاه محقق اردبیلی

چکیده

یکی از مهم‏ترین مناسک جمعی در تشیع، مراسم عزاداری محرم است که اکثریت مؤمنان شیعی بدان می‏پردازند. محتوای این مراسم، گفتمان دینی خاصی را پدید آورده است که می‏توان آن را گفتمان کربلا نامید. گفتمان کربلا، گفتمانی است که دال برتر آن روایت عاشورا توسط دین‏داران شیعی در طول صور مختلف در مناسک عزاداری است.مناسک عزاداری و گفتمان کربلا به دلیل نقشی که در حیات مردم داشته است، در صور مختلفی متبلور شده و مردم آن را طی سازوکارها و صورت‏بندی‏های متنوعی بازسازی کرده‏اند. شکل سنتی تئاتر ایرانی، یعنی تعزیه، و همچنین صور دیگری مثل روضه، سفره‏های نذری خانگی، دسته‏های زنجیرزنی در ماه محرم، هیئت‏های سینه‏زنی و عزاداری، و مجالس مکرر و متعددی که تحت تأثیر این گفتمان، حیات دینی مردم را تشکیل می‏دهند، همه بیانگر تکثر تجلیات گفتمان کربلا در زندگی مردم‏اند. از صور مهم ظهور، بروز و عملکرد این گفتمان، تعزیه و هیئت‏های عزاداری‏اند. در پژوهش پیش روی با روش تحلیل اسنادی، مراسم تعزیه و عزاداری در ماه محرم از دیدگاه روان‏شناختی، به‏ویژه روان‏شناسی اجتماعی و روان‏شناسی هنر، تحلیل گردید. جامعه پژوهش، همة منابع دست اول و دست دوم از منابع غنی اسلامی و علمی بود که در نشریات، سایت‏های معتبر اینترنتی، فیلم‏های مستند و خاطره‏ها موجود بود و نمونه‏گیری به شیوة هدفمند انجام شد. بر پایة نتایج این پژوهش، سازوکار اثرگذاری تعزیه‏ها بر افراد عزادار، با توجه به ده عامل روان‏شناختی تبیین شد.

تازه های تحقیق

عاشورا طلوعی ماندگار، فریادی ابدی و نوری جاوید است و تهدیدی است بر تاریکی‏ها و جهالت‏های بشری. اجرای فرامین الهی، حفظ شعائر اسلامی، امر به معروف و نهی از منکر حاکمان فاسد، و مبارزه با فساد، تبعیض، ظلم و ستم، از اهداف قیام امام حسین† هستند.

امروزه گفتمان کربلا و هیئت‏های عزاداری در سبک جدید آن، در فضاهای شهری، بخش اصلی و کانونی فعالیت‏های دینی مردم، به‏ویژه جوانان را تشکیل می‏دهند. گفتمان کربلا در این اقشار، مهم‏ترین گفتمان دینی است. این گفتمان چهارچوب اصلی نگاه دینی آنها را شکل می‏دهد و زمینة فهم و برداشت آنها از مذهب تشیع و باورها و مناسک آن و عمل بر مبنای این فهم را فراهم می‏کند.

در این پژوهش تلاش شد تا مراسم تعزیه و عزاداری در ماه محرم با دیدگاه روان‏شناختی تحلیل گردد و سازوکار اثرگذاری آن بر افراد عزادار بررسی شود.

هنر تعزیه در طول زمان تغییراتی را به خود دیده است؛ اما هنوز هم جزو اصیل‏ترین و پرسابقه‏ترین هنرهای ایرانی و اسلامی مردمان این سرزمین است. در استان‏های مختلف، از شمالی‏ترین شهرهای خراسان و آذربایجان تا جنوبی‏ترین شهرهای سیستان و اهواز، از پهنة کویر گرفته تا حاشیه‏های زاگرس و البرز، و از دریای خزر تا خلیج فارس در ایام محرم تعزیه برگزار می‏شود. نسخه‏های اشعار این نمایش مذهبی در سراسر کشور، تفاوت کمی با هم دارند. مردم از اول ماه محرم همه‏ساله به مناسبت سالروز این واقعه، در شهرها و روستاهای ایران مساجد و تکایا را با قالی و قالیچه آذین می‏بندند و دیوارها و منبر را سیاه‏پوش می‏کنند.

نمایش‏شناسان در بررسی گونه‏های مختلف نمایشی، به شباهت‏هایی میان تعزیه و تئاتر روایی اشاره می‏کنند. از آن جمله بهره‏بردن از شیوة فاصله‏گذاری یا بیگانه‏سازی است که در جریان آن، بازیگر، با‏ اینکه خود در نمایش ماجرا نقش می‏آفریند، شیوة کارش چنان است که در تماشاگر می‏دمد تا بازیگر را با شخصیت مورد نظر یکی نگیرد (یا به اصطلاح تئاتری، او را همسان نپندارد) و بداند که وی فقط نقش افراد را بازی می‏کند. او برای رسیدن به این هدف لحظه‏هایی بازی را قطع می‏کند یا در برابر کامروایی‏ها و رنج‏های آن شخصیت، واکنش نشان می‏دهد. تعزیه، میراث فرهنگی آیینی ماست. تعزیه‏خوان‏ها نیز هر سال خود را برای این نمایش آماده می‏کنند تا این میراث زنده بماند و نسل‏های بعد نیز از آن بهره ببرند.

کلیدواژه‌ها


  1. ایزدی، علی، شکل‏گیری تعزیه در ایران؛ تعزیة سیار اراک و مقایسه با تاترواگن ایتالیا (قرون وسطی)، اراک، دانشگاه آزاد اسلامی، 1386.
  2. بطحایی، سیدهاشم، «شعر و نقش آن در جامعه»، مجله دانشکده ادبیات و علوم انسانی، تهران، 52 (164)، 1381.
  3. بلانر، آدام، درون‏پردازی؛ روان‏درمانی با شیوه‏های نمایشی (تئاتردرمانی)، ترجمة حسن حق‏شناس و حمید اشکانی، تهران؛ رشد، 1383.
  4. بلبلی، ربعلی، عزاداری در اردبیل. ج1، قم، دفتر نشر نوید اسلام، 1385.
  5. بلوکباشی، علی، ت‍ع‍زی‍ه‏خ‍وان‍ی‏: ح‍دی‍ث ق‍دس‍ی م‍ص‍ائب در ن‍م‍ای‍ش آی‍ی‍ن‍ی، 1383.
  6. بیدگلی مشهدی، جمشید، و احمد پدرام، استفاده از ادبیات (شعر) در حفظ و ارتقای بهداشت و سلامت روان، نهمین همایش سراسری تازه‏های پزشکی و پیراپزشکی اصفهان. 27 الی 29 خرداد، 1382.
  7. پهلوان، کیوان، و احمد حسینی، موسیقی و تعزیه در ایران، تهران، آرون، 1387.
  8. تقدسی‏نیا، خسرو، پرسش پیرامون حماسة کربلا، چ سوم، قم، مؤسسة انتشارات ائمه، 1380.
  9. صدرالسادات، مهران، «تعزیه در هنر نقاشی عامیانه»، فصلنامة مشکوة، ش76 و 77، 1389.
  10. عناصر، جابر، ت‍ع‍زی‍ه‏: ن‍م‍ای‍ش‏ م‍ص‍ی‍ب‍ت‏، ت‍ه‍ران،: ج‍ه‍اد دان‍ش‍گ‍اه‍ی‏ (دف‍ت‍ر م‍رک‍زی‏) ب‍خ‍ش‏ ف‍ره‍ن‍گ‍ی، 1365‏.
  11. عناصری، جابر، درآم‍دی‏ ب‍ر نم‍ای‍ش‏ و ن‍ی‍ای‍ش‏ در ای‍ران‏، ت‍ه‍ران، ج‍ه‍اد دان‍ش‍گ‍اه‍ی‏ (دف‍ت‍ر م‍رک‍زی‏) ب‍خ‍ش‏ ف‍ره‍ن‍گ‍ی‏، 1366‏.
  12. عناصری، جابر، «ش‍ب‍ی‍ه‏خوان‍ی‏، گ‍ن‍ج‍ی‍ن‍هI ن‍م‍ای‍ش‏ه‍ای‏ آی‍ی‍ن‍ی، مذهبی‏»، م‍ج‍م‍وع‍ه م‍ق‍الات س‍م‍ی‍ن‍ار پ‍ژوه‍شی تعزیه‏، ت‍ه‍ران، ن‍م‍ای‍ش‏ (م‍رک‍ز ه‍ن‍ره‍ای‏ ن‍م‍ای‍ش‍ی‏ وزارت‏ ف‍ره‍ن‍گ‏ و ارش‍اد اس‍لام‍ی‏)، 1372.
  13. عناصری، جابر، مردم‌شناسی و روان‌شناسی هنری، تهران، رشد، 1380.
  14. عناصری، جابر، «کاربرد رنگ‏ها در تعزیه»، روزنامة ایران، ش3591، 1385.
  15. فتحی، طاهر، پسیکودرام، تهران، سپند هنر، 1380.
  16. قنبری همدانی، حشمت‌الله، از عاشورا تا اربعین، چ دوم، تهران، ستاد برگزاری برنامه‏های فرهنگی برای سازمان تبلیغات اسلامی، 1379.
  17. کریمی، یوسف، روان‌شناسی اجتماعی، چ هشتم.‏ تهران، ارسباران، 1388.
  18. گلی‌زواره، غلام‌رضا، ارزیابی سوگواری‏های نمایشی، مرکز چاپ و نشر سازمان تبلیغات اسلامی، 1375.
  19. معتمدی، غلامحسین، «روان‏شناسی گریه»، روزنامة همشهری، مورخ 26/2/1389.
  20. هییس، نیکی، روش‏های پژوهش در روان‏شناسی، ترجمة محمد نریمانی و ناصر نورانی دگرماندرق، اردبیل، باغ رضوان، 1383.
  21. Baron, R.A. & Byrne, D, Social psychology (8 th End.), Boston, Allyn & Bacon, 1997.
  22. Blatner, A, "Theoretical principles underling creative arts therapies", The Arts in psychotherapy, 18(4), 1992.
  23. Blatner, A, "An interview with Adam Blatner about psychodrama", North American Journal of Psychology, Vol.5, NO.1, 2003.