نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشگاه شیراز-دانشکده ادبیات و علوم انسانی-بخش تاریخ
2 گروه تاریخ، دانشکده ادبیات، دانشگاه شیراز، شیراز، ایران
چکیده
تازه های تحقیق
تثبیت باورهای کلامی امامیه و به عبارت دقیقتر، آراء شخص شیخ مفید در مبحث افضلیت امام، بخشی از اهداف شیخ مفید در نگارش کتاب الارشاد بوده است. او به واسطه این هدف، حقانیت گفتمان خودی را در امامت بلافصل حضرت علی و طرد آراء گفتمانهای غیر در مشروعیت خلافت متقدمان را در متن تبیین کرده است. چرا که تمام گفتمانهای رقیب، اعم از درونشیعی و برونشیعی، اگرچه در مسئله تفضیل حضرت علی با یکدیگر در اختلاف بودند، لیکن در صحت عملکرد صحابه در تقدیم خلفا به عللی همچون افضل دانستن آنان بر امام و یا مصلحت در تقدیم آنان با یکدیگر همسو گردیدند و در دو عرصه درگیریهای اجتماعی، به طرد این باور امامیه پرداختند. ازاینرو شیخ مفید برای حفظ هویت تشیع امامی، به نگارش این متن اقدام کرد. او با تکیه بر باورهای خود در مبحث امامت عامه و خاصه، همچون لزوم افضلیت امام و باور تفضیل حضرت علی و بهرهگیری از برخی آراء گفتمانهای رقیب، آراء گفتمانهای غیر در عدم لزوم افضلیت امام و یا عدم تفضیل حضرت علی را به چالش کشید. وی در همین زمینه و با معنا کردن «افضلیت» به «کثرت ثواب» و تطبیق آن بر اعمال و جایگاه امیرالمؤمنین از طریق شاخصههایی همچون برجستهسازی جایگاه و اعمال امام، طرد جایگاه و اعمال متقدمان و طرد عملکرد صحابه در انتخاب افضل یا اصلح به این مهم پرداخت.
کلیدواژهها
موضوعات