نقش بربرهای کتامه در تأسیس و تضعیف دولت فاطمیان

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری تاریخ اسلام، گروه تاریخ،‌واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.

2 استاد گروه تاریخ، دانشگاه اصفهان، استاد مدعو گروه تاریخ، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.

3 استادیار گروه تاریخ،واحد نجف اباد،دانشگاه آزاد اسلامی،نجف آباد،ایران

چکیده

فاطمیان (297-567 ق) خلفای شیعی بودند که پس از دوره‎ای فعالیت‌های تشکیلاتی مخفی توسط سازمان دعوت اسماعیلیان و با استفاده از ظرفیت‎های موجود در میان قبایل بربر شمال افریقا، دولتی تشکیل دادند و با فتح مصر و بنای شهر قاهره، چشم‌انداز خود را در پیشروی و فتح شرق اسلامی آشکار کردند و به رقابت با خلافت عباسیان پرداختند. این اقلیت شیعی، توانستند بیش از دو و نیم قرن بر جغرافیای گسترده‌ای از سرزمین‎های اسلامی با ساکنان سنی و اهل ذمه حکمرانی کنند و در برخی دوره‎ها مانند دوره اول خلافت در مصر، اقتدار و محبوبیت بالایی نیز داشتند. می‎دانیم موفقیت‎های دولت فاطمیان در کنترل و اداره مملکت، حاصل رویکرد و سیاست‎های اجتماعی بود. یکی از سیاست‌های اجتماعی فاطمیان، تعامل آن‌ها با قبایل و استفاده از ظرفیت قبیله‌ای مغرب و مصر بود. قبیله بربر کتامه در دوره دعوت و تأسیس دولت، مهم‌ترین و بزرگ‌ترین یار و حامی فاطمیان بودند. سؤال اصلی مقاله این است که نقش این قبیله در تأسیس دولت و برآیند فعالیت این قبیله در دولت در مصر چه بود. دستاورد تحقیق این است که قبیله کتامه در دوره دعوت به ویژه از زمان حضور ابوعبدالله شیعی در مغرب، اصلی‌ترین حامی و ستون فقرات دولت فاطمیان بودند. این نقش در تمام دوره مغرب و سال‌های اولیه خلافت مصر استمرار داشت تا این‌که در دوره العزیز با ورود قبایل دیگر به ویژه مشارقه تضعیف شد و پس از ورود بدرالجمالی به قاهره از بین رفت و قبیله کتامه مانند مردم عادی شدند.

تازه های تحقیق

ریشه قبایل مورد بحث در این نوشتار و سرزمین اجدادی آنان، به سرزمین مغرب و عمدتاً قبایل بربر برمی‌گردد. آن‌ها در دوره‌ای سخت و هنگام دعوت اسماعیلیه و دولت فاطمیان، با ایثار مال و جان خود فاطمیان را یاری کردند و در حالی که اسماعیلیان بیش‌تر در شرق سرمایه‌گذاری کرده بودند، در غرب موفق به تشکیل دولت شدند. قبیله بربر کتامه، بزرگ‌ترین قبیله فاطمیان مغرب بود. آنان هم پرتعداد و هم دارای جغرافیای وسیعی بودند. این قبیله دو قرن وفادارانه در کنار داعیان و خلفای فاطمی ماندند و به همراه فاطمیان به مصر منتقل شدند. آن‌ها از قدرت‌گیری قبایل دیگر تضعیف گشتند و با ورود بدرالجمالی در دوره المستنصر، به شهروندان عادی مصر تبدیل شدند.

بیش‌تر مغاربه و کتامیان، اخلاق بادیه‌نشینی داشتند و بسیط و خشن بودند. آن‌ها به دلیل تجربه رقابت با اهل‌سنت در مغرب، در مصر نیز به منازل و محله‎های مصریان حمله و همه چیز را غارت می‌کردند. این باعث اختلاف و بی‌اعتمادی مصریان به خلافت فاطمی ‎شد. آنان همواره برای المعز و العزیز دردسرساز بودند. خلفای فاطمی سعی در کنترل مغاربه داشتند و برای این هدف، قبایل دیگر را وارد ساختار دولت کردند. سیاست فاطمیان در برابر قبایل همواره این بود که برای کنترل قبایل موجود و قوی در دولت، قبایل دیگر را وارد می‌کردند تا در سایه تعدیل قدرت قبایل، برتری خاندان خلافت حفظ شود و استمرار یابد.

از دیگر قبایل مغاربه، قبایل صنهاجه، مصموده، برقیه، زویله و باطلیه را می‌توان نام برد. دو گروه دیگر از مغاربه، برده و در خدمت فاطمیان بودند؛ یکی بردگان سیاه زویله و دیگری بردگان سفید صقلبی که فرد شاخص آن‌ها جوهر صقلی، فرمانده نظامیان در دوره المعز و فاتح مصر بود.

رابطه مغربیان با عموم مردم مصر را به چهار دوره می‌توان تقسیم کرد: در دوره المعز و العزیز با مصریان رقابت کرده؛ به غارت اموال و امکانات می‌پرداختند؛ در دوره الحاکم به دلیل منافع سیاسی مشترک و رقیب مشترک (ترکان) به هم نزدیک شده و با یک‌دیگر هم‌کاری کردند؛ در دوره الظاهر و المستنصر قبل از ورود بدرالجمالی، روابط مغاربه و مصریان به توسعه اقتصادی و امتزاج اجتماعی انجامید و پس از ورود بدرالجمالی، جزیی از مردم مصر گشتند و با آن‌ها متحد شدند.

دسته دوم قبایل مشارقه بودند؛ اقوام و گروه‎هایی که ریشه قومی آن‌ها در شرق اسلامی بود. مهم‌ترین قبایل مشارقه عبارتند از: ترکان، سودانیان، ارمنیان و کردها

کلیدواژه‌ها


  1. ابن الطویر، ابومحمد المرتضی عبدالسلام بن الحسن القیسرانی، نزهة المقلتین فی اخبار الدولتین، اعاد بناءه و حققه و قدم له أیمن فؤاد سید، مصر: دارالنشر فرانتس شتاینر شتوتغارت، 1412ق.
  2. ابن حماد صنهاجی، ابی‌عبدالله محمد بن حماد، تاریخ فاطمیان (ترجمه اخبار ملوک بنی‌عبید)، ترجمه حجت‌الله جودکی، تهران: امیرکبیر، 1378ش.
  3. ابن میسر، تاج‌الدین محمد بن علی بن یوسف بن جلب راغب، المنتقی من اخبار مصر، حققه أیمن فؤاد سید، القاهره: المعهد العلمی الفرنسی للآثار الشرقیه، بی‎تا.
  4. ابن ‎تغری ‎بردى، جمال‌الدین ابوالمحاسن یوسف بن ‎تغرى ‎بردى الاتابکى‏، النجوم الزاهرة فى ملوک مصر و القاهرة، مصر: وزارة الثقافة و الارشاد القومى، بی‎تا.
  5. احمد س.، الحیاة الاجتماعیه و الثقافیه فی الدوله الفاطمیه فی المغرب و مصر، الماجستیر، قسم التاریخ کلیه الآداب، کلیه الدراسات العلیا جامعه شندی - السودان، 2019م.
  6. الانطاکی، یحیی بن سعید بن یحیی، تاریخ الانطاکی (المعروف بصله تاریخ اوتیخا)، حققه عمر عبدالسلام تدمری، لبنان (طرابلس): جروس برس، 1990م.
  7. ایوانف، ولادیمیر، پژوهش­هایی در کیش اسماعیلی کهن ایران، ترجمه ابوالقاسم سری، تهران: اساطیر، 1395ش.
  8. ایوب، ابراهیم، التاریخ الفاطمی الاجتماعی، لبنان: الشرکه العالمیه للکتاب، 1997م.
  9. چلونگر، محمدعلی، زمینه‌های پیدایش خلافت فاطمیان، قم: پژوهشکده حوزه و دانشگاه، 1379ش.
  10. حسن، ابراهیم حسن، المعز لدین‌الله، ط2، القاهره: مکتبه النهضه المصریه، 1963م.
  11. الدشراوی، فرحات، الخلافه الفاطمیه بالمغرب (296-365هـ / 909-975م) التاریخ السیاسی و المؤسسات، بیروت: دارالغرب الاسلامی، 1994م.
  12. دعکور، عرب، الدولة الفاطمیه التاریخ السیاسی و الحضاری، بیروت: دارالمواسم، 1425ق.
  13. شیخ العید ع.، حقوقالإنسانفیمصرفیالعهدالفاطمی، الماجستیر، قسم التاریخ کلیه الآداب، الجامعه الاسلامیه غزه، 1435ق/2014م.
  14. العبادی، احمد مختار، فی التاریخ العباسی و الفاطمی، بیروت: دارالنهضه العربیه، بی‎تا.
  15. العمایره، محمد عبدالله سالم، الجیش الفاطمی، عمان (الاردن): دارکنوز المعرفه، 2009م.
  16. القلقشندى، ابوالعباس احمد بن علی، صبح الأعشى فی صناعة الإنشاء، بیروت: دارالکتب العلمیة، بی‎تا.
  17. لقبال، موسی، دور کتامه فی تاریخ الدوله الفاطمیه، الجزائر: الشرکه الوطنیه للنشر و التوزیع، 1979م.
  18. ماجد، عبدالمنعم، ظهور الخلافة الفاطمیه و سقوطها، القاهره: دارالفکر العربی، 1994م.
  19. المقریزى، تقى‌الدین ابوالعباس احمد بن على بن عبدالقادر العبیدى، المواعظ و الاعتبار بذکر الخطط و الآثار، بیروت‏: دارالکتب العلمیه، 1418ق.
  20. المقریزی، ابوالعباس تقى‌الدین احمد بن على، اتعاظ الحنفا باخبار الائمه الفاطمیین الخلفا، تحقیق محمد عبدالقادر احمد العطا، بیروت: دارالکتب العلمیه، 1422ق.
  21. النویری، شهاب‌الدین احمد بن عبدالوهاب، القاهره: دارالکتب و الوثائق القومیة، 1423ق.
  22. ویت، گاستون، قاهره، ترجمه محمود محمودی، چاپ دوم، بی‌جا: انتشارات علمی فرهنگی، 1365ش.
  23. الیعلاوی، محاضرات ملتقی القیروان مرکز علمی مسالکی بین المشرق و المغرب حتی نهایه القرن الخامس للهجره، 1995م.