@article { author = {فتحی سقزچی, حمید رضا and ارسطا, محمد جواد}, title = {}, journal = {Shi'ite Studies}, volume = {17}, number = {66}, pages = {149-168}, year = {2019}, publisher = {the institute of shia studies}, issn = {1735-4722}, eissn = {}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {محدوده ولایت فقیه در جامعه شیعی از دیدگاه آیت‌الله عبدالکریم حائری}, abstract_fa = {فقیهان از دیرباز، کم و بیش درباره شرایط و اختیارات حاکم اسلامی به بحث و بررسی پرداخته­اند. گروهی از فقیهان، حکومت و اداره امور جامعه را در زمان غیبت حق فقیهان می­دانند. تأکید بر اجتهاد به عنوان شرط اساسی مشروعیت نظام سیاسی در عصر غیبت و به تبع آن ولایت سیاسی مجتهدان، به دو نتیجه عملی انجامیده است: الف. اصرار بر عدم‌جواز واگذاری حکومت به دیگران و حفظ ولایت سیاسی بلاواسطه و مباشرت فقیه در امر دولت به عنوان تنها مصداق (حاکم عادل) در عصر غیبت؛ ب. جواز اذن به غیر فقیه و ظهور حاکم مأذون و مشروع. در مقابل، گروهی از فقیهان به تفکیک بین امور شرعی و عرفی روی آورده ­اند و امور شرعی مانند قضاوت و اجرای حدود و امور حسبیه را از وظایف فقیهان، و امور عرفی مانند سیاست و امنیت را از وظایف حاکم عادل دانسته­اند. در میان این گروه، فقیه بزرگوار حضرت آیت‌الله عبدالکریم حائری دیدگاه دو گانه ولایت «سلطنت سلطان ذی‌شوکت در امور عرفی و ولایت فقیه جامع‌الشرایط در امور شرعی» را پذیرفته است. مقاله حاضر قصد دارد به تبیین دیدگاه مرحوم حائری و نقد آن بپردازد.}, keywords_fa = {ولایت فقیه,امور حسبه,حاکم عادل,حاکم شرع,ولایت عدول مؤمنین}, url = {https://www.shiitestudies.com/article_38441.html}, eprint = {https://www.shiitestudies.com/article_38441_56fde72d8c5b00b612df94d5df6e3d4b.pdf} }