TY - JOUR ID - 38400 TI - خوانشی بر معانی واژگان سوگند در گفتمان علوی JO - فصلنامه علمی شیعه شناسی JA - SHISTU LA - fa SN - 1735-4722 AU - فرضی شوب, فرشته AU - قربانی مادوانی, زهره AD - دانشگاه گلستان AD - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه علامه طباطبائی Y1 - 2019 PY - 2019 VL - 16 IS - 64 SP - 97 EP - 122 KW - نهج‌البلاغه KW - امام علی KW - الفاظ سوگند KW - مقسم‌به KW - مقسم‌علیه DO - N2 - استفاده از الفاظ سوگند، یکی از کهن­ترین شیوه­های تأکید کلام است که قدمتی دیرینه در فرهنگ و زبان عربی دارد. این­گونه تأکید، به دلایل متعددی انجام می­گیرد که از آن جمله می­توان به ضعیف بودن امکان تحقق موضوع، غرابت موضوع و یا منکر بودن مخاطب نسبت به آن اشاره کرد. واژگان سوگند در زبان عربی، از تعدد و تنوعی بی­مانند برخوردار است. یکی از بارزترین نمونه­ های تعدد اسلوب قسم و تفاوت­های کاربرد آن را در کتاب بی­نظیر نهج‌البلاغه می­توان مشاهده نمود. این پژوهش، به بررسی رابطه میان واژگان قسم، مقسم­­به­ها و مقسم­علیه­های این کتاب می­پردازد تا با نشان دادن تفاوت کاربرد و موضع کاربرد هر واژه، پرده از ظرایف و زیبایی­های دلالی و معنایی آن بردارد. بررسی مفهوم انواع سوگند در نهج‌البلاغه، نشان می­دهد که تمامی واژگان سوگند، در دلالت بر معنای تأکید مشترکند ولی در عین حال، هر یک دلالت معنایی متفاوت از آن دیگری دارد که از لحاظ مفهوم، پیوند معنایی محکمی با مقسم­علیه مؤکد دارد؛ چنان‌که جایگزینی هر واژه مشابهی، کاهش بلاغت معنایی آن را موجب می­شود. UR - https://www.shiitestudies.com/article_38400.html L1 - https://www.shiitestudies.com/article_38400_a59cb9fa7a3a4a963d8c4ee441df1a9c.pdf ER -