سکهها، از جمله مهمترین نشانههای حکومتها محسوب میشوند و هر شعار و نشانهای که روی آنها نقر میشود، بیانگر گرایشهای صاحبان آنهاست. برخی از حکومتهایی که در نواحی شیعهنشین یا از سوی خاندانهای هـوادار ائمه اطهار: به وجود آمدند، شعارهای شیعی را بر سکههای خود میآوردند. از دوره ارغون، با توجه به اختلافاتی که وی با سنیمذهبان پیدا کرد و با عنایت به افزایش قدرت شیعیان پس از سقوط بغداد، وی شعار «علی ولیالله» را بر سکههای خود آورد. پس از آن در دورههای بعد، شعائر شیعی رواج بیشتری یافت و نام ائمه از دوره غازانخان بر سکهها نقر شد. از دوره محمد خدابنده، دو نوع سکه شیعی و سنی ضرب گردید که این روند تا روی کار آمدن صفویان ادامه یافت. این پژوهش درصدد پاسخگویی به این سؤال است که آیا پیش از تشکیل حکومتهای شیعی، شعائر شیعه بر سکهها نقر گردیده یا خیر؟ علت ذکر شعائر شیعی چه بوده است؟ نتیجه این بررسی نشان میدهد که قبل از رسمیت یافتن حکومت صفوی در ایران، سکههای بسیاری با نشانههای شیعی در دورههای مختلف تاریخی توسط حاکمان و حکومتهای مختلف با انگیزههای خاص سیاسی، اجتماعی و مذهبی حک شده است. بنابراین، پژوهش حاضر محدوده زمانی پیش از تشکیل دولت صفوی را دربرمیگیرد. روش تحقیق در این پژوهش، تاریخی و مبتنی بر منابع تاریخی و کتابخانهای و استفاده از مطالعات سکهشناسی است.